Kto w pokoju serca i pokornie przyjmie wzgardę - zdobędzie niewyobrażalną wielkość.



           Co to jest "wielkość"? Normalny człowiek pragnie sukcesu i uznania, dba o swoją opinię i honor wobec ludzi. Każdy stara się zachować twarz , czyli godność, nawet jeżeli walka jest już przegrana. Prawdziwa wielkość, nawet jeżeli walka jest już przegrana. Prawdziwa wielkość nie zależy jednak od oceny człowieka. To co mówi sumienie liczy się bardziej od obmawiania, komentarzy i plotek. Właściwa wielkość zależy od opinii Boga. Wartość ma to, co ceni się w niebie. Szlachetne jest to, czego nie niszczy mól lub rdza, czego nie można ukraść lub stracić. Kto żyje w perspektywie wieczności, znajdzie w swoim sercu siłę i równowagę w uniżeniu przez ludzi. Takie próby umacniają nawet cnoty, a szczególnie pokorę, która rośnie w każdym uniżeniu... Prawdziwej wielkości nie zdobywa się też na tej ziemi przez głośne zwycięstwo, oklaski lub reklamę. Milczenie w niesprawiedliwości, przebaczenie krzywdy, dążeniu do pokoju kosztem własnego prawa, czasu czy pieniędzy są znakami prawdziwej wielkości, często niedocenianej przez ludzi. Taką wielkość można znaleźć wśród ludzi prostych. Ona nie zależy od wykształcenia, od kariery czy bogactwa. Taka wielkość nie rośnie nawet wraz z wiedzą o Bogu, ale znajduje się tam, gdzie jest prawdziwa pokora.
          
           Czy cenię bardziej opinie, honor i wielkość w oczach ludzi czy to, co myśli o mnie Bóg?

Do góry